بر اساس این تصویر ،که بیشتر مورد استفاده متخصصین ارتدنسی و جراحان فک و صورت قرار می گیرد، می توان مشخص کرد که آیا بیمار به لحاظ روابط دندانی و فکی نیاز به مداخله درمانی دارد یا خیر؟ و بر اساس مشکل کشف شده طرح درمان متناسب با آن تعیین می گردد. این نوع رادیوگرافی در طی انجام درمان های ارتدنسی و یا پس از انجام جراحی های ارتوگناتیک مجددا تکرار می شود تا نتایج درمان های انجام شده و رسیدن به هدف درمانی خاص ارزیابی شود.
به همین علت یکی از کار های بسیار مفید و کاربردی مقایسه و به اصلاح سوپر ایمپوز کردن تصاویر سفالومتری قبل و بعد از درمان است که قبلا از طریق روی هم انداختن تصاویرو یا مقایسه مقادیر آنالیز شده با استفاده از مداد و خط کش انجام می شد اما امروزه و با بکار گرفتن تصاویر دیجیتال و نرم افزار های تخصصی آن، با دقت بالاتر و توسط نرم افزار انجام می شود.
سفالومتری بسته به نیاز تشخیصی و بر اساس دستور پزشک درخواست کننده می تواند به دو صورت موقعیت طبیعی سر و یا ثبیت شده با سفالوستات انجام شود.
هر یک از این دو روش مزایای خاص خود را دارند، اما هردو انحصارا توسط دستگاه های تصویر برداری دندانپزشکی مجهز به بازوی سفالومتری که در آن زاویه و فاصله منبع تولید اشعه با صورت بیمار استاندارد و از پیش تعیین شده است انجام می شوند.
در سیستم های تصویر برداری مجهز به بازوی سفالو با فیلتر کردن اشعه در بخش جلوی صورت علاوه بر تصویر استخوان ها، تصویر بافت نرم پوشاننده نیز آشکار می شود. این مسئله کمک موثری جهت مشخص شدن طرح درمان و ارزیابی نتایج آن جهت رسیدن به یک نمیرخ صورت مطلوب و بهینه است.